Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΤΗΣ ΙΘΑΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ!

Η εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας στο χωριό μου, τον Σταυρό της Ιθάκης, υπήρξε μέχρι το 1926,ο ενοριακός ναός του χωριού. Αφ ότου όμως οικοδομήθηκε ο Ναός του Χριστού Σωτήρα στο κέντρο της πλατείας, έγινε αυτός ο κεντρικός ναός μας. Όμως, η Αγια Βαρβάρα εξακολουθούσε να έχει σημαίνοντα ρόλο, μια και φιλοξενεί το κοιμητήριο, όπου αναπαύονται οι αγαπημένοι μας. Η εκκλησία, οικοδομηθηκε επάνω σε παλαιότερο μικρό εκκλησάκι, που στο ιερό του είχε φυτρώσει μια χαρουπιά. Με πολύ αγώνα και κόπους, ο Άγιος Ιωακείμ, ο δικός μας Παπουλακης, έκανε όνειρο ζωής την οικοδόμηση της εκκλησίας, που αποπερατώθηκε στα 1836.Επιθυμία του Αγίου ήταν, να ταφεί πίσω από το Ιερό, κάτω από την μυρτιά, που ο ίδιος είχε φυτέψει. Ο τάφος Του, υπάρχει ακόμη μέχρι σήμερα.

Η θεα της εκκλησίας, μοναδική. Σαν υπέροχος πίνακας ζωγράφου. Στην πλαγιά του όρους Νηριτου, ν αγναντεύει κάτω το Σταυρό και τ αλλά χωριά, μέχρι πέρα το γαλάζιο Ιόνιο, την Λευκάδα και τα βουνά της Ακαρνανίας!
Το μοναδικής τέχνης ξυλόγλυπτο τέμπλο, έργο Ηπειρωτών μαστόρων, δεσπόζει και προκαλεί δέος και θαυμασμό.
Η δε εικόνα της Αγίας Βαρβάρας, υπέροχο έργο τέχνης, έχει την δική της ιστορία:

ΡΟΥΜΑΝΙΑ, τέλη του 1800.
Η οικογένεια Παξινού, με καταγωγή από τον Σταυρό, είναι εγκατεστημένη στην Κωστάντζα της Ρουμανίας, όπου διατηρούν τις επιχειρήσεις τους, ένα στόλο από ποταμόπλοια, τα περίφημα σελεπια, που δια πλέοντάς τον Δούναβη ,μεταφέρουν από την ενδοχώρα ξυλεία στο μεγάλο λιμάνι, για εξαγωγή.
Εκεί λοιπόν, γύρω στα 1895,αρρωσταινει βαριά, ένα από τα κορίτσια της οικογενειας,8 χρονών τότε.
Οι ελπίδες γιατρειάς σβήνουν, βυθίζοντας στην απελπισία την οικογένεια. Μέχρι που το μικρό κορίτσι πέφτει σε κώμα.
Ήταν αρχές Δεκεμβρίου. Η πονεμένη μητέρα, ξενυχτά δίπλα στο ετοιμοθάνατο κορίτσι .Ξημερώνει η μεγάλη γιορτή της Αγίας. Ως που, λίγο πριν χαράξει, η μητέρα αποκαμωμένη από την κούραση και τον πόνο, αποκοιμήθηκε .Βλέπει στ όνειρο της, πως την πλησίασε μια νέα πανέμορφη γυναίκα, που το πρόσωπο της έλαμπε σαν τον ήλιο κι ακουμπώντας το χέρι της τρυφερά στον ώμο της μάνας της λέει : ” Μην φοβάσαι. Το κορίτσι σου, θα γίνει καλά”.
Κι όταν η μητέρα την ρώτησε, ποια είναι, η γυναίκα της απάντησε: ” Είμαι η Βαρβάρα, απο τον Σταυρό!, και εξαφανίστηκε.
Ανοίγοντας τρομαγμένη τα ματιά, η πονεμένη μάνα, βλέπει το κορίτσι της να κάθεται πάνω στο κρεββάτι και να της λέει: “Μανούλα, πεινάω. Θέλω να πιώ λίγο γάλα!”.
Οι σκηνές που ακολούθησαν δεν περιγράφονται, όμως ο καθένας σας μπορεί να τις φανταστεί.
Η οικογένεια, που πίστεψε μ όλη της την ψυχή στο θαύμα, παράγγειλε σ εναν μεγάλο Αγιογράφο, να φιλοτεχνήσει την εικόνα της Αγίας, όπως ακριβώς του υπέδειξε η μητέρα, που την είχε ονειρευτεί.
Όταν τελείωσε το έργο, όλη η οικογένεια ταξίδεψε μέχρι την Ιθάκη, να προσφέρει το τάμα στην χάρη Της.

Από τότε, το υπέροχο έργο, βρίσκεται στην ίδια θέση ενάμιση αιώνα τώρα, και γιορτάζει με λαμπρότητα, κάθε χρόνο στις 4 του Δεκέμβρη.

Απ όσες εικόνες της Αγίας Βαρβάρας έχω δει μέχρι σήμερα, κι είναι πολλές, καμία δεν μοιάζει με τούτο το υπέροχο έργο! Κι όσες φορές και να την έχω παρατηρήσει, κάθε φορά, όλο και κάτι καινούριο ανακαλύπτω, που με συγκινεί, φέρνοντας δάκρυα στα μάτια μου.
Όμως πάντα, κάθε φορά που προσεύχομαι μπροστά Της, μουρχεται στο μυαλό, η υπεροχή ιστορία της κι εκείνο το θαύμα! Τότε που η ζωή, νίκησε τον θάνατο. Ίσως γιατί πιστεύω, πως μονάχα η πίστη μπορεί και γεννάει ακόμα θαύματα, χαρίζοντας στου ανθρώπου την ψυχή, κάθε γιατρειά…..

ΜΑΚΗΣ ΚΑΤΟΠΟΔΗΣ