Η ΠΟΛΥΠΛΟΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΚΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ
Η ανθρωπότητα υποβάλλεται σε μια κοινωνική, πολιτική, οικονομική και πολιτιστική μεταμόρφωση που οδηγείται από μια ταχύτητα ποικίλων και απρόβλεπτων γεγονότων μέσα στο σημερινό παγκόσμιο σύστημα. Η αυξανόμενη παγκόσμια διασύνδεση οδηγεί και σε μια διαίρεση και ανισότητα.Αυτή η ταχύτητα των εξελίξεων της ποικιλότητας με ώθησε, από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, να μελετήσω, να ερμηνεύσω, να αναλύσω, να αξιολογήσω και να προβλέψω την πολύπλοκη πραγματικότητα της σφαιρικής κρίσης και να απαντήσω στα κίνητρα και στο γιατί αυτής της εξέλιξης που βιώνουμε σήμερα. Χρησιμοποιώντας την θεωρία της σχετικότητας, ερμήνευσα και ανάλυσα διεισδυτικά, ώστε να προσπαθήσω να γίνει κατανοητό αυτό το κίνητρο που μας έφερε στη σημερινή εξέλιξη της ανθρωπότητας. Με λίγα λόγια, ποια είναι τα αίτια που προκαλούν την κοινωνική αλλαγή. Αυτή η μελέτη ήταν η αιτία συγγραφής και δημοσίευσης μιας σειράς ερευνητικών άρθρων μου.
Με την μελέτη παρατηρήθηκε ότι, με βάση τη θεωρία της σχετικότητας, μπορεί κάποιος να προβεί σε μια εμπειρική ανάλυση, προκειμένου να εξηγήσει τη σχέση ανάμεσα στα συμφέροντα διαφορετικών ομάδων και να αναλύσει τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές δυνάμεις που ενθαρρύνουν τη διεθνή σύγκρουση και συνεργασία. Επιπλέον, ερμηνεύοντας τα επιμέρους γεγονότα, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το σύστημα της βιομηχανικής ελίτ εμφάνιζε μια διαρκώς αυξανόμενη δυσλειτουργικότητα, στοιχείο που καταδεικνύει ότι φθάνουμε στο τέλος της βιομηχανικής περιόδου.
Βάση των αποτελεσμάτων, είμαι απόλυτα πεπεισμένος, ότι ο κόσμος ολοκληρώνει πλέον τον μετασχηματισμό του στην βιομηχανική περίοδο. Και βλέπουμε, πως το σύστημα παραγωγής της βιομηχανικής ελίτ, δεν είναι πλέον ικανό να στηρίξει κοινωνικο-οικονομικά τους πληθυσμούς των χωρών, που το έχουν υιοθετήσει. Τούτο αποδεικνύεται από το γεγονός, ότι το σύστημα γρήγορα διαιρείται σε υποκοινωνίες, που ούτε έχουν ούτε κατέχουν διάφορα αγαθά, αλλά και σε ακόμη μικρότερες κοινωνικές ομάδες, που έχουν και κατέχουν, δηλαδή, αναφέρομαι στις φτωχές και στις πλούσιες κοινωνικές τάξεις.
Έτσι, με τη θεωρία της σχετικότητας, έχουμε στη διάθεσή μας ένα μηχανισμό-κλειδί, θα έλεγα, στην κυριολεξία, που μας καθοδηγεί, μέσα από την εμπειρική πρόσβαση και μας προσφέρει ένα σημαντικό αριθμό ερμηνειών: Δηλαδή, μας δίνει την ευκαιρία να κατανοήσουμε το ποιά είναι η κατευθυντήρια δύναμη των ιστορικών αλλαγών. Καταδεικνύει τον εμπειρικό λόγο για το πως και γιατί το σύστημα αντικαθιστά ένα άλλο. Αποδεικνύει, με εμπειρικό τρόπο, για το πως το διεθνές σύστημα πέτυχε στην παρούσα φάση του, την οποία βιώνουμε καθημερινά. Κάνει γνωστή την αντίληψη, ότι η πολιτική έχει συντηρητικό χαρακτήρα, μέσα από την θεώρηση της ρωσικής επανάστασης του 1917 και της κινεζικής επανάστασης του 1947. Αποκαλύπτει, επίσης, το πως και γιατί εμφανίζεται η παγκοσμιοποίηση, δηλαδή η εμπειρική διαδικασία. Το ζητούμενο είναι, να προσδιορισθεί το που βρισκόμαστε, σήμερα, και που οδεύουμε, ώστε ο ερευνητής του μέλλοντος, καθώς και άλλοι, να είναι σε θέση να πετύχουν συνειδητές παρεμβάσεις στα γεγονότα, που μας πλαισιώνουν. Η θεωρία της σχετικότητας αναφέρεται στο πως θα είναι η πραγματικότητα του αύριο της ανθρώπινης εμπειρίας, εφόσον αυτή συνεχίζει να λειτουργεί μέσα από τις σημερινές παραμέτρους.
Αρχικά, εξηγώ πως φθάσαμε από την θεωρία στην πράξη. Ξεκίνησα από το παρελθόν, αιτιολογώντας όλα τα βήματα της εξέλιξης, προτείνοντας τη χρήση κάθε ειδικής παραγωγικής διαδικασίας, διότι η ιστορία κινείται προς τα εμπρός μέσα από μια σειρά από αναπόφευκτα βήματα. Προβάλλονται ιστορικά γεγονότα για την κατανόηση της ομοιότητας και της ανάγκης αυτών των ιστορικών αλλαγών που έλαβαν χώρα. Συγκεκριμένα, μπορούμε να φαντασθούμε την επίδραση της προόδου που σημειώθηκε στις τάξεις των κυνηγών – συλλεκτών, όπως, για παράδειγμα, των κυνηγών και των ανθρώπων της αλιείας, όταν οι πρόγονοί μας κυνηγούσαν και συνέλλεγαν την τροφή τους, επί τρία σχεδόν εκατομμύρια χρόνια, χωρίς καμιά σημαντική αλλαγή. Αμέσως μετά οι άνθρωποι κινήθηκαν προς τις ημι-νομαδικές κατηγορίες των σκλάβων και παρέμειναν εκεί, επί χιλιάδες χρόνια. Αργότερα, για μια περίοδο περίπου πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια, οι πρόγονοί μας προχώρησαν ακόμη ένα βήμα πιο πέρα, προς το φεουδαρχικό σύστημα. Και μόνο, στο πρόσφατο παρελθόν, πριν λίγες εκατοντάδες χρόνια, δημιουργήθηκε το βιομηχανικό κεφαλαιοκρατικό σύστημα που συνεχίζεται μέχρι των ημερών μας.
Προκειμένου να προσδιοριστεί αυτό, έχω εξηγήσει μελέτες περιπτώσεων (case studies) προκειμένου να αποκαλυφθεί η αναγκαιότητα και το συμφέρον της ιστορικής εξέλιξης που μας έφερε από την κοινωνία των κυνηγών-συλλεκτών, στην ημι-νομαδική τη δουλοκτητική κοινωνία, την κοινωνία της φεουδαρχικής-ελίτ (Αγροτικής), την κοινωνία της βιομηχανικής-ελίτ (Καπιταλισμός), τη Ρωσική και την Κινεζική Επανάσταση, την «ιστορική αναγκαιότητα» του Χιτλερικού Φασισμού, τον Ψυχρό Πόλεμο έως το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα, την εποχή της παγκοσμιοποίησης. ‘Εχω εξηγήσει ότι, σε κάθε περίπτωση, η κινητήριος δύναμη αυτών των ιστορικών αλλαγών είναι η ίδια.
Επιπλέον, έχω αναφερθεί αναλυτικά στο πως λειτουργεί το διεθνές σύστημα. Επειδή είναι ασαφές και απέραντο, περιορίζομαι σε δύο χαρακτηριστικά τμήματα: Την ιστορία και την θεωρία του παγκόσμιου συστήματος. Το πρώτο, αφορά στο ποια είναι η κατευθυντήρια δύναμη πίσω από κάθε ιστορική αλλαγή, δηλαδή την μετάβαση από τη μια κοινωνικο-οικονομική πολιτική δομή, σε μια άλλη, πως πέτυχε την παρούσα κατάσταση, και γιατί. Στο τελευταίο ειδικά τμήμα, έχω εξετάσει την θεωρία της παγκόσμιας πολιτικής, που μας επιτρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα το μεταβαλλόμενο διεθνές σύστημα. Πρόκειται για την θεωρία της σχετικότητας, που μας παρέχει την εμπειρική εξήγηση του διεθνούς συστήματος. Μας επιτρέπει να κατανοήσουμε αυτή την διαδικασία και πως αναπτύσσεται μια νέα τάξη μέσα στη παλιά. Και τελικά έχω εξετάσει, πως η υπάρχουσα κοινωνικο-οικονομική-πολιτική δομή πλησιάζει, με γοργό ρυθμό, σε ένα νέο ιστορικό στάδιο.
Επίσης, έχω αναλύσει την επανάσταση και αντεπανάσταση, σε όλο το φάσμα τους, μέσα στο σύγχρονο κόσμο. Βασικός μου στόχος είναι να γίνουν κατανοητά όλα τα θέματα των επαναστατικών κινημάτων, καθώς και εκείνα της αντεπανάστασης. Δίνω ιδιαίτερη έμφαση στον προσδιορισμό των συντηρητικών στοιχείων κάθε επανάστασης και αντεπανάστασης, δηλαδή στο ποιά είναι τα αμοιβαία αποκλειστικά συμφέροντα και των δύο φατριών, ποιά θέση κατέχουν και τα δύο κινήματα, τι προσπαθούν να υπερασπισθούν, ποιός είναι ο επικεφαλής και ποιός ακολουθεί κατά την διάρκεια της βίας και ποιός ο ρόλος της πολιτικής και της ιδεολογίας. Και εν κατακλείδι, καταδεικνύω, ύστερα από την μελέτη της ρωσικής και κινεζικής επανάστασης ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική είναι συντηρητική. Εκείνο που διαπιστώνει κανείς, κατά την ανάπτυξη της θεωρίας που υποστηρίζω, και με γνώμονα την ρωσική και κινεζική επανάσταση, είναι, εξηγώντας μέσα από τις σελίδες των άρθρων ύστερα από την εξέταση και των δύο επαναστάσεων, το γιατί η εφαρμοζόμενη πολιτική είναι συντηρητική. Εξηγώ σαφώς ότι η ρωσική και η κινεζική ισοπέδωσαν τις χαρακτηριστικές φεουδαρχικές κοινωνίες. Και ότι εκείνα τα δύο έθνη, της Ρωσίας και της Κίνας, ήσαν αυτά, που συνέβαλαν στο να οδηγήσουν την βιομηχανική ελίτ, δηλαδή τον κρατικό καπιταλισμό, σε πλήρη άνθιση. Επιπρόσθετα, αναφέρομαι στο ότι τα συμφέροντα της Δύσης εξυπηρετήθηκαν αγνοώντας τις εμπειρικές διαδικασίες στην πράξη και στις δύο χώρες, ειδικότερα στη Ρωσία. Εξηγώ την βάση του συλλογισμού τους. Η θεωρία αποκαλύπτει, επίσης, τον εμπειρικό λόγο για τον Ψυχρό Πόλεμο. Αποκαλύπτω, σε όλη του την έκταση, στο πως ο ψυχρός πόλεμος εξυπηρέτησε τα συμφέροντα και της Ανατολής και της Δύσης.
Ακόμα, σε άλλα τρία άρθρα εστιάζω την προσοχή μου, στη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης μέσα στο παγκόσμιο σύστημα σε όλη του την έκφανση, προκλήσεις, απειλές και ευκαιρίες. Το ενδιαφέρον μου επικεντρώνεται στην εμπειρική διαδικασία, του τι σημαίνει παγκοσμιοποίηση, πως και γιατί εμφανίσθηκε. Ποιές είναι οι ευκαιρίες και οι απειλές στον διεθνοποιημένο κόσμο, που ζούμε σήμερα. Παρατηρούμε, ότι πρόκειται για ένα διαρκώς εξελισσόμενο κύκλο, που λέγεται παγκοσμιοποίηση, ο οποίος ξεκίνησε από το τέλος της μεταψυχροπολεμικής περιόδου. Τα εμπειρικά αποδεικτικά στοιχεία των αποτελεσμάτων του αρχίζουν να σωρεύονται. Προβαίνω σε εκτιμήσεις, σχετικά με τον αντίκτυπο της παγκοσμιοποίησης, φαινόμενο των καιρών μας, σε ολόκληρη την παγκόσμια οικονομία συνολικά, στις αναπτυσσόμενες χώρες και περιοχές, και τους ανθρώπους, που διαβιούν μέσα στην ένδεια, εξετάζοντας τις σχετικές ευκαιρίες και προκλήσεις. Υπογραμμίζω, επίσης, τις σχετικές εθνικές και διεθνείς απειλές, όπως την άνιση κατανομή του πλούτου, την διεύρυνση του χάσματος του εισοδήματος, την φτώχεια, την ανισότητα, τις εθνολογικές συγκρούσεις, την ανεξέλεγκτη μετανάστευση και την πείνα, σε παγκόσμια κλίμακα. Σκοπός μου είναι, ο εντοπισμός των προβλημάτων, και με την εφαρμογή της εμπειρίας, να καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις και απειλές, που διαμορφώνουν τον νέο διαφορετικό κόσμο.
Επιπροσθέτως, έχω αναλύσει «το πρόβλημα του συστήματός μας, η αντιμετώπιση μέσα από το σύστημα: Αντιδράσεις ενάντια στην παραγωγή, και καινούριο Σύστημα και καινούριες Λύσεις». Δίνω τις προτάσεις και τις λύσεις της καταληκτικής ανάπτυξης μέσα στο παγκόσμιο σύστημα εξετάζοντας κατά πόσον το παρόν θεσμικό πλαίσιο είναι κατάλληλο για τη διακυβέρνηση όπως επίσης και για τη διακρίβωση των θεσμικών κενών. Περιέχονται προτάσεις σε ό,τι αφορά την τροποποίηση των υπαρχόντων κανόνων και την αναδόμηση των υπαρχόντων θεσμών προκειμένου να ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες διαχείρισης της παγκόσμιας οικονομίας και πολιτικής. Υποστηρίζω την αναγκαιότητα αναδιάρθρωσης της διεθνούς οικονομικής αρχιτεκτονικής δομής για να συνάδει με τη διεθνή πραγματικότητα.
Τα συμπεράσματα είναι ότι ο κόσμος, σήμερα, βρίσκεται σε μια σημαντική ιστορική καμπή οδηγούμενος στη μεταβιομηχανική εποχή. Έχουμε φθάσει σε ένα στάδιο στο οποίο το παρόν κοινωνικο-οικονομικό-πολιτικό σύστημα γίνεται όλο και λιγότερο ικανό να διατηρήσει την κοινωνικοοικονομική θέση των ανθρώπων. Δεδομένου ότι κινούμαστε πλέον στα όρια του συστήματος, δημιουργείται μια διάσταση μεταξύ ενός αυξανόμενου αριθμού ατόμων που μπορούν να συντηρηθούν κοινωνικοοικονομικά μόνο με το μετασχηματισμό του συστήματος, και ενός διαρκώς μειούμενου αριθμού που θα αντιμετωπίσει μιαν απαράδεκτη μείωση όταν γίνει εκείνο το βήμα. Η κοινωνικοοικονομική επιβίωσή μας πρόκειται να απαιτήσει ένα πιο βιώσιμο σύστημα, απαραίτητο για την επίλυση των προβλημάτων και των δυσκολιών μας. Εν ολίγοις, βλέπουμε τη δημιουργία ενός νέου μεταβιομηχανικού συστήματος (μετακεφαλαιοκρατικό σύστημα) που αναπτύσσεται μέσα στην κεφαλαιοκρατική δομή με κάθε τρόπο. Είναι ακριβώς όπως το κεφαλαιοκρατικό σύστημα μεγάλωσε μέσα στη φεουδαρχική δομή.
Είναι φανερό ότι αντιμετωπίζουμε, σήμερα, μια αναπόφευκτη διαδικασία μέσα στο σύστημα και αυτές οι αλλαγές θα φέρουν τις νέες παγκόσμιες προκλήσεις στον κόσμο. Και το πλέον εκφοβιστικό στοιχείο είναι ότι, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα ανωτέρω, το κεντρικό καθοριστικό φαινόμενο της εποχής μας είναι το ογκώδες παγκόσμιο πολιτικό αφύπνισα της ανθρωπότητας. Ένας αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων αρχίζει να βλέπει ότι η λειτουργία της πολιτικής (αμυντική) συνέτεινε πάντα να προστατεύει τα υπάρχοντα οικονομικά-κοινωνικά συμφέροντα και δεν μπορεί να ζητείται λυση από την τάξη των ελίτ ή την κυβερνητική ελίτ για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματά τους.
Ελάχιστοι θα μπορούσαν να αρνηθούν ότι ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός νέων ανθρώπων, είναι ανίκανοι να βρουν μια θέση σε μια κοινωνία που εξαρθρώνεται όλο και περισσότερο από τις αντίθετες με την ιστορία και αναχρονιστικές πρακτικές. Στο παρόν στάδιο της κρίσης, εντούτοις, οι άνθρωποι άρχισαν να δοκιμάζουν και να κατανοούν τη σοβαρή κοινωνικοοικονομική υποβάθμιση. Ας είμαστε ειλικρινείς να αναγνωρίσουμε ότι κάθε ημέρα όλο και περισσότερο οι νέοι, σε παγκόσμιο επίπεδο, συνειδητοποιούν ότι οι κοινωνικές δυνάμεις στην εργασία, στο σύγχρονο βιομηχανικό κόσμο, εκβάλλουν τους νέους και τους φτωχούς από την κοινωνία και ότι η ίδια η κοινωνικοοικονομική επιβίωση αυτών των ανθρώπων απαιτεί μια όλο και περισσότερο ριζική, μια όλο και περισσότερο άμεση θεσμική εξέταση.
Είναι απαραίτητο να επισημανθεί ότι μπαίνουμε σε έναν πολύ διαφορετικό εμπειρικό κόσμο. Και όταν τα μέλη μιας κοινωνίας διαμορφώνουν από κοινού εμπειρίες, διαμορφώνουν ομοίως από κοινού και έννοιες. Αυτό θα απαιτήσει την ανάπτυξη μιας πολύ διαφορετικής ιδεολογικής αντίληψης που θα αντανακλά τις οικονομικές παραχωρήσεις τους και θα είναι ανοικτή για επαναστατικές σκέψεις. Αλλά θα είναι μια επανάσταση όχι των αυξανόμενων προσδοκιών, αλλά των μειωμένων επιτευγμάτων. Αυτός ο παγκόσμιος αδικημένος πληθυσμός αναπτύσσεται στις αναπτυγμένες και υπανάπτυκτες κοινωνίες, διακινδυνεύει τη διεθνή ειρήνη και την εσωτερική σταθερότητα και τινάζει τα υπάρχοντα οικονομικά και πολιτικά συστήματα του κόσμου. Η αστική εργατική τάξη και οι χαμηλότερες μεσαίες τάξεις των αναπτυσσόμενων χωρών είναι έτοιμες να δεχθούν ριζικές πολιτικές μεταβολές. Αυτό είναι μια αντιμετώπιση, η οποία διαμορφώνεται στο ίδιο το κατώφλι μας και το νερό είναι γύρω από τη μέση μας και ανέρχεται γρήγορα. Η ιστορία έχει λίγα σαφή μηνύματα, αλλά το πιο σημαντικό από αυτά είναι ότι όποτε ένα τμήμα της κοινωνίας βρίσκει ότι η υπάρχουσα κοινωνικοοικονομική θέση του δεν μπορεί να διατηρηθεί από τις καθιερωμένες δομές, απαιτεί αμέσως και θα υιοθετήσει βία, για άμεση επανοικοδόμηση εκείνων των δομών. Επιπλέον, η δυναμική και ο ριζοσπαστισμός των απαιτήσεών της, καθώς επίσης και ο βαθμός βίας που είναι πρόθυμη να χρησιμοποιήσει, είναι πάντα ευθέως ανάλογα με το εύρος της κοινωνικοοικονομικής αλλοτρίωσης που προκαλείται από τους προσβαλλόμενους θεσμούς. Δεδομένου ότι η ενίσχυση μιας όλο και περισσότερο στερημένης κοινωνικής ομάδας σε έμμεσους αριθμούς απαιτεί τη μείωση κάποιας άλλης κοινωνικής ομάδας, εκείνοι των οποίων τα προσωπικά κοινωνικοοικονομικά συμφέροντα μειώνονται από τις ζητούμενες αλλαγές θα είναι πρόθυμοι να χρησιμοποιήσουν αντι-βία για να τους αποτρέψουν.
Κοιτάζοντας μπροστά, εντούτοις, η επιδείνωση των φτωχών κρατών και των περιθωριοποιημένων ανθρώπων μας διδάσκει ότι σε αυτόν τον κόσμο, τα έθνη θα αντιμετωπίσουν νέες προκλήσεις ασφάλειας. Η μέγιστη πρόκληση κατά τη διάρκεια των επόμενων δεκαετιών θα είναι η μετάβαση στη μεταβιομηχανική τεχνολογική εποχή, ο περιφερειακός αντίκτυπος των υποχωρούντων και αποτυχημένων δομών της έννοιας κράτους, οι νέες προκλήσεις ασφάλειας που θα πρέπει να έρθουν αντιμέτωπες με τα κράτη, η παγκόσμια πολιτική αφύπνιση, και η παγκόσμια αναταραχή. Σε αυτήν την περίοδο της αυξανόμενης παγκοσμιοποίησης, η κυριαρχία του έθνους κράτους δεν θα είναι απόλυτη, και τα εθνικά όρια θα θολώσουν όλο και περισσότερο. Όλες αυτές οι προκλήσεις απειλούν το καθεστώς όλων των κρατών. Κατά συνέπεια, το μέλλον προσφέρει μεγάλες ευκαιρίες και προκλήσεις, αλλά τα συμφέροντα θα πρέπει να εξετάζονται πολύ προσεκτικά. Επομένως, πριν από οποιαδήποτε συμμετοχή, πρέπει να υπολογίζονται οι δαπάνες και οι πιθανότητες της επιτυχίας.
Τέλος, εκείνο το οποίο θα ήθελα να τονίσω, είναι ότι ο 21ος αιώνας, τον οποίο διανύουμε, υπόσχεται να αποτελέσει μια άλλη περίοδο ογκωδών τεχνολογικών και επιστημονικών αλλαγών. Πράγματι, αυτές βρίσκονται ,ήδη, σε εξέλιξη, με επιπτώσεις στους ανθρώπους, στον τρόπο ζωής, στη διάρκειά της, στην κινητικότητα, τα έθνη και στην κυριαρχία τους. Επίσης, η επανάσταση στην τεχνολογία της πληροφορικής ωθεί την γνώση να ξεπερνάει εύκολα τα εθνικά σύνορα και οφείλουμε να προσπαθούμε σε αυτές τις εξελίξεις. Συνεπώς, για να καταστήσουμε τον κόσμο μας πιο κατανοητό, πρέπει να μελετήσουμε το σύστημα, μέσα από την χαρτογράφηση των κυρίων δυνάμεων των ιστορικών αλλαγών, που πραγματοποιήθηκαν, γιατί εμείς, ως άνθρωποι οδηγούμαστε στην πρόοδο και γιατί εμφανίζονται όλα τα σημερινά προβλήματα. Για να καταλάβουμε όλα αυτά, πρέπει να μελετήσουμε το παγκόσμιο σύστημά μας ως σύνολο. Οφείλουμε να προσδιορίσουμε πρώτα τα συστηματικά προβλήματα και μετά να δώσουμε την συστηματική ανάλυση και να βρούμε τις λύσεις, αντί να εστιάζουμε το ενδιαφέρον μας στα άτομα και στις επιμέρους διαδικασίες μέσα στο σύστημα. Και αυτό ακριβώς εξυπηρετεί η συγγραφή των άρθρων μου.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Λ. ΜΩΡΑΙΤΗΣ. Ph.D.
Διεθνείς Σχέσεις-Συγκριτική πολιτική-Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ.
Καλιφόρνια, ΗΠΑ
