O SALVATOR LUDWIG ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΜΟΛΦΕΣΗ
Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε ακούσει για τον αρχιδούκα της Αυστρίας Salvator Ludwig o οποίος ερχόταν για 5 συνεχόμενες χρόνιες στο θιάκι από το 1901 μέχρι και το 1905 καταγράφοντας και μελετώντας το νησί, γράφοντας αργότερα και τα περίφημα βιβλία “Wintertage auf Ithaka”και “Sommertage auf Ithaka”, τούτη τη φορά Θα περιοριστούμε στις αναμνήσεις του συμπατριώτη μας Σπύρου Μολφέση-Σελιά με το μύλο του στους Χαμολιούς που ήταν ένας από τους λίγους φίλους που ο Salvator είχε στο Θιάκι.
“Θυμάμαι πως παρ όλο που ήταν χαράματα (4 π. μ.) πολύς κόσμος μαζεύτηκε στην προκυμαία για να δει το καράβι “Νεράιδα” που ήρθε και άραξε ανάμεσα στο Λαζαρέτο και τα Πεταλάτα. Αργότερα, από τον ζακυνθινό Θεόδωρο, ακόλουθο του Salvator έμαθα πως είχαν έρθει στο Θιάκι από την Κεφαλλονιά αποβραδίς, αλλά σταμάτησαν στο Σκίνο, γιατί ο Salvator στοιχημάτισε με τους φίλους του πως δεν θα μάντευαν από ποιο μέρος μπήκαν στο λιμάνι. Μάλιστα ο κάθε ψήφος ήταν ένας χρόνος παραμονής στο νησί. ‘Όταν λοιπόν την άλλη μέρα τους ρώτησε, οι περισσότεροι έδειξαν τη Λούτσα. Έχασαν λοιπόν με πέντε ψήφους και γι’ αυτό έμεινε στο νησί πέντε χρόνια. Πάνω στο καράβι υπήρχαν περίπου 200 άτομα γιατί εκτός από το πλήρωμα έχει φίλους του και της γυναίκες τους για τη διασκέδασή τους. Ο ίδιος είχε μια Ελληνίδα, μια Γαλλίδα, δυο Ιταλίδες και δυο Ουγγαρέζες. Ακόμη είχε αρνιά, κατσίκες, τρεις αγελάδες και ένα μουλάρι, που το χρησιμοποιούσε όταν έβγαινε έξω. Στα Θιάκι έβγαινε κάθε μέρα και πήγαινε πότε στο Μαραθιά και πότε στα χωριά. ‘Ήταν κυριολεκτικά γοητευμένος με το νησί μας και δεν έπαυε να λέει πως το Θιάκι είναι το ωραιότερο και ιστορικότερο νησί της Ελλάδος. Τον Salvator τον γνώρισα μια παρασκευή του Αύγουστου απογευματάκι. Καθόμουνα στο μύλο μου, όταν βλέπω τον Salvator στο καβάλα στο μουλάρι και δίπλα τον Θεόδωρο το ζακυνθινό να περπατάει δίπλα του και του βαστάει την ομπρέλα από πάνω από το κεφάλι του να μην τον κάψει ο ήλιος, να έρχονται στον ανεμόμυλο μου. Τότε είχα τον ανεμόμυλο στους Χαμολιούς, πάνω στην ράχη, δίπλα μου ήταν ο μύλος του Βοτρίδη, δεξιά κι αριστερά ο μύλος του Μπότσα κοντά στη δεξαμενή. ‘Όλοι οι μύλοι είχαν απλωμένα τα πανιά τους, μα μόνο εγώ είχα αγέρα και άλεθα. Όταν έφθασε κοντά, κατέβηκε από το μουλάρι., με πλησίασε και μου είπε: “Θέλω, καλό μου παιδί να μου πεις από πού έρχεται αυτός ο αγέρας και πώς τον λένε; Γιατί πρώτη φορά βλέπω κάτω στο λιμάνι να μην υπάρχει αέρας καθόλου και εδώ πέρα να γίνετε χαμός” Ύστερα γύρισε στον Θεόδωρο και του είπε να πάρει το βιβλίο και να γράφει ότι λέω .Του λέω λοιπόν ότι ο αέρας που έρχεται από αριστερά λέγετε Πουνέντες και ο αέρας που έρχεται από δεξιά Μαΐστρος ,ετούτος ο αγέρας λέγετε Στραβοπουνέντες και έρχεται από όλες της μεριές .Από τότε ερχόταν τακτικά όταν οι ζέστες ήταν μεγάλες στην χώρα. Ο Salvator ήταν παχύς περίπου 90-100 κιλά και σχετικά κοντός και πολύ μελαμψός. Μια μέρα με κάλεσε να πάω στο καράβι του για να φάμε. Ήταν ένα τραπέζι από εκείνα που δεν ξεχνιούνται εύκολα. Ο Salvator αρρώστησε την τελευταία στιγμή και δεν έφαγε μαζί μας, μου έστειλε όμως ένα νόμισμα χρυσό Αυστριακό με το πρόσωπο του Αυτοκράτορα της Αυστρίας και εξαδέλφου του Φραγκίσκου Ιωσήφ. Στο τραπέζι εκείνο που δεν κάθισαν παραπάνω από 15 άνδρες και γυναίκες ήταν ένας Ναύαρχος και δύο Στρατηγοί. που πραγματικά με εντυπωσίασαν με τις στολές τους. Ο Salvator ήτανε πολύ καταδεκτικός κι απλοϊκός. Μάλιστα λέγανε τότες, πως μια μέρα που πήγαινε στο Σταυρό, έτρεξε να βοηθήσει ένα χωριάτη που φόρτωνε το γάιδαρο του και του έγερνε το σαμάρι, μόλις τον φώναξε. Ο χωριάτης έβγαλε να του δώσει μια δεκάρα μα μόλις τον είδε σάστισε. Ο Salvator όμως βοήθησε τον Σταυριώτη και έπειτα πίρε αυτή την δεκάρα που του έδωκε και την επιχρύσωσε κι από τότες τη φορούσε στο λαιμό του γιατί όπως είπε ήταν τα μόνα χρήματα που έκανε με τον κόπο του . Κατά την παραμονή του στο Θιάκι είχε νοικιάσει τρία αρχοντικά γι’ αυτόν και το πλήρωμά του. Το ένα ήταν του Σ. Κομνηνού. το άλλο του Πατρίκιου και το άλλο το Φερεντινέικο. Συνήθιζε να δίνει χρήματα σε όσους είχαν ανάγκη, μάλιστα έστειλε δυο φτωχόπαιδα στην Τεργέστη να σπουδάσουν γιατροί και έφτιαξε και το δρόμο από το Παλιοκάραβο στον Άγιο Ανδρέα.
(η φωτογραφία δείχνει την θαλαμηγό του του Salvator με το όνομα Nixe (Νεράιδα) στο Βαθύ,ο Σπύρος Μολφέσης ήταν μπάρμπας του Νώντα του Σελια και του Θεόφιλου.)
ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΓΕΡ. ΜΟΛΦΕΣΗΣ