ΘΙΑΚΑ & ΑΛΛΑ: «ΠΕΡΙ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ.. ΣΥΝΕΧΕΙΑ»
Χρειάζονται ριζικές αλλαγές για να πάμε μπροστά!
Για το πρώτο άρθρο μου που φιλοξένησε προ ημερών η ΑΥΓΗ διατυπώθηκαν διαδικτυακά κάποια ερωτήματα που είχαν σχέση με την πρόταση μου όπως τα κέντρα υγείας και τα λιμάνια να περάσουν υπό την αιγίδα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
- Γιατί η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα καταφέρει καλύτερα από το κράτος στην παροχή πρωτοβάθμιας υγείας;
Απάντηση: Η έως τώρα εμπειρία 40 τουλάχιστον χρόνων δείχνει ότι το κράτος με την οργάνωση και την γραφειοκρατία του στον ευπαθή αυτό τομέα δεν τα κατάφερε παρά τις σοβαρές προσπάθειες που έγιναν αρχικά με την ίδρυση των κέντρων υγείας και δυστυχώς στη συνέχεια έδειξε σε πολλές περιπτώσεις αδιαφορία για τις ανάγκες του πληθυσμού και τα τελευταία χρόνια η αδιαφορία μετετράπη σε αναλγησία.
Ο στόχος των κυβερνήσεων μέχρι το 2015 ήταν η δυσφήμηση του εθνικού συστήματος υγείας στα μάτια των πολιτών για να προωθηθεί η ιδιωτική υγεία και ασφάλιση. Εδώ η ελληνική κοινωνία πρέπει να αντιδράσει και να βρει τρόπους και μεθόδους που τα κέντρα υγείας στην ύπαιθρο να λειτουργούν αποτελεσματικά πάντα μέσα στο οικονομικό πλαίσιο του ΕΣΥ. Όμως την φροντίδα της λειτουργίας του συστήματος υγείας δεν θα την έχουν οι απρόσωποι γραφειοκράτες μίλια μακριά από το τόπο εφαρμογής του. Θα την έχουν οι αιρετοί του τόπου που γνωρίζουν από πρώτο χέρι τις ανάγκες των κατοίκων και έχουν υποχρέωση να το δεχτούν άμεσα.
Άλλωστε όταν ξεκίνησαν τα ΚΑΠΗ αρχικά σαν κρατικοί φορείς είχαν πλήρη αποτυχία. Όταν οι αρμοδιότητες μεταφέρθηκαν στους Δήμους έδειξαν τόση δημιουργικότητα για τις ανάγκες της τρίτης ηλικίας που αγκαλιάστηκε ο θεσμός από όλη την ελληνική κοινωνία. Το συμπέρασμα είναι ότι όποιος θεσμός δεν έχει τοπικό έλεγχο θα αποτύχει κατά ένα μεγάλο ποσοστό η υγεία δεν σηκώνει εκπτώσεις.
- Παρόμοιο ερώτημα έγινε και για τα λιμάνια.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση όλοι οι παράκτιοι ή νησιωτικοί Δήμοι έχουν όλες τις αρμοδιότητες της οργάνωσης και εκμετάλλευσης των λιμανιών τους. Ελέγχουν τις παραλιακές ζώνες τους ενώ εδώ στην Ελλάδα όλα αυτά ανήκουν στα Λιμενικά Ταμία (πχ. Το λιμάνι των Κυθήρων ελέγχεται από το Λιμενικό Ταμείο του Πειραιά), που ουσιαστικά παίρνουν εντολές ‘άνωθεν’ με ότι σημαίνει αυτό. Επίσης στη χώρα μας τα λιμενικά ταμεία δεν έχουν αντιμετωπίσει δεκαετίες τώρα το μεγάλο πρόβλημα της ασφάλειας των λιμανιών της χώρας και ιδιαίτερα των νησιών που αποτελούν μαγνήτη του ελληνικού τουρισμού. Σήμερα πλοία οχήματα και κυρίως επιβάτες κινδυνεύουν να πέσουν στη θάλασσα στη πρώτη κακοκαιρία από την έλλειψη σύγχρονων λιμανιών. Έως πότε θα περιμένουμε;
ΑΛΛΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ
Θα προσθέσω σήμερα και κάποιες άλλες σκέψεις μου που τις θεωρώ χρήσιμες για την τοπική αυτοδιοίκηση.
ΥΔΡΕΥΣΗ
Το κράτος πληρώνει τεράστια ποσά για να έχουν πόσιμο νερό πολλά ελληνικά νησιά με την μεταφορά νερού με υδροφόρα σκάφη.
Είναι δυνατόν σήμερα το 2016 που η τεχνολογία των εργοστασίων αφαλάτωσης με την μέθοδο της αντίστροφης όσμωσης έχει εξελιχθεί σε μεγάλο βαθμό να μην έχει κάθε νησί μια σύγχρονη εγκατάσταση, ώστε να παράγει πόσιμο νερό σε οικονομικές τιμές, άρτιας ποιότητα και compact τεχνολογίας σε κοντέινερ;
Άλλωστε μέσω των ΚΑΠ (Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων) επιδοτούνται τα εργοστάσια αφαλάτωσης και έτσι μειώνονται τα έξοδα των εργοστασίων κατά 35% σε σχέση με τη μεταφορά νερού στα άνυδρα νησιά με υδροφόρα σκάφη. Σύμφωνα δε με παλαιότερη οδηγία της ευρωπαϊκής ένωσης το πόσιμο νερό που παράγεται από τη θάλασσα είναι βιομηχανικό προϊόν ευρείας κατανάλωσης και ως κοινωνικό αγαθό νόμιμα επιδοτείτε. Όλα λοιπόν τα νησιά που έχουν πρόβλημα ύδρευσης πρέπει να αποκτήσουν άμεσα με τη βοήθεια του κράτους και με πρωτοβουλία της αυτοδιοίκησης μέσα από το ΕΣΠΑ μια μονάδα αφαλάτωσης πάντα και σε συνδυασμό με ανανεώσιμες μορφές ενέργειας που αφθονούν στα ελληνικά πελάγη και που μειώνουν έτη περαιτέρω το λειτουργικό κόστος παραγωγής.
ΘΑΛΑΣΙΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ
Α) Είναι παρήγορο που επιτέλους τα υδροπλάνα ξεπερνούν τα προβλήματα που τους βάζουν τα συναφή συμφέροντα δέκα χρόνια τώρα και έτσι για να πάς από τη Πάτρα στη Κέρκυρα κάνεις περίπου 2 ώρες. Ενώ με το πλοίο θέλεις 7 ώρες και με το αυτοκίνητο 10 ώρες ενώ για να πας στη Νέα Υόρκη θες 9 ώρες. Όσα νησιά δεν έχουν αεροδρόμιο έχουν τεράστια προβλήματα γύρω από την τουριστική τους οργάνωση, ελπίζω όταν τα υδροπλάνα ξεκινήσουν φέτος θα καλύψουν ένα μέρος αυτής της ανάγκης.
Β) Οι άδειες δρομολόγησης της ακτοπλοΐας πρέπει να φύγουν από το υπουργείο ναυτιλίας και να πάνε στα περιφερειακά συμβούλια αυτοδιοίκησης που γνωρίζουν από κοντά πρόσωπα και πράγματα και τις πραγματικές ανάγκες των νησιών. Επιπλέον να διασφαλίζεται η απρόσκοπτη λειτουργία της δρομολόγησης σε περιπτώσεις βλαβών και επισκευών των πλοίων με άμεση αντικατάσταση αυτών ώστε να αποφευχθούν παθογένειες του παρελθόντος.
ΣΠΥΡΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ
τ. Δήμαρχος Ιθάκης 1975-1995
τ. Νομαρχιακός Σύμβουλος
τ. Μέλος του ΔΣ της ΚΕΔΚΕ
