ΘΙΑΚΑ & ΑΛΛΑ: ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΧΙΛΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Κάνω έκκληση!

α) Στους κυβερνητικούς υπεύθυνους της μεταναστευτικής πολιτικής.

β) Στην Κεντρική Ένωση Δήμων της χώρας.

γ) Στα Μ.Μ.Ε, για να προωθήσουν την ιδέα, να επαναληφθεί η επιτυχημένη πρωτοβουλία της Κ.Ε.Δ.Κ.Ε του 1992-94, όταν τριάντα ελληνικοί δήμοι φιλοξένησαν μέσω των ελληνικών οικογενειών χίλια διακόσια παιδιά σε δυο φάσεις από την τότε καθημαγμένη Σερβία. Για έξη μήνες την κάθε φορά, παίρνοντας κάθε δήμος είκοσι αγόρια ή κορίτσια που μπορούσαν να αυτοεξυπηρετηθούν.

Σήμερα βέβαια οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες της πατρίδας μας έχουν διαφοροποιηθεί από τότε, όμως πιστεύω απόλυτα ότι δεν έχουμε χάσει ούτε κατ’ ελάχιστο τον ανθρωπισμό μας γι’ αυτό η πρωτοβουλία αυτή πρέπει να εναρμονιστεί στη σημερινή πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί από την κατάσταση της οικονομίας αλλά και από αδήριτη ανάγκη να σώσουμε μικρά παιδιά-προσφυγόπουλα που κινδυνεύουν όχι μόνο από τις βόμβες αλλά και τα κύματα του αιγαίου.

Ήταν η μοναδική τότε πρόταση αλληλεγγύης από όλη την ευρωπαϊκή αυτοδιοίκηση που έγινε στο πανευρωπαϊκό συνέδριο στο Στρασβούργο καθώς έγινε πράξη μέσα σε τρεις μήνες και ξέπλυνε την ντροπή της επίσημης Ευρώπης, που έχυνε υποκριτικά δάκρυα ενώ ταυτόχρονα έριχνε βόμβες.

Οι ελληνικές οικογένειες που φιλοξένησαν τα παιδιά μέσα στα σπίτια τους μαζί με τα δικά τους παιδιά έδειξαν μια σπάνια προθυμία σε σημείο που πολλές αιτήσεις συμμετοχής δεν ικανοποιήθηκαν.

Τα παιδιά αυτά σήμερα έχουν μεγαλώσει και κρατούν άρρηκτους δεσμούς με τις ελληνικές οικογένειες που τα φιλοξένησαν και έχουν  γίνει κήρυκες του ελληνικού πολιτισμού. Σημαντική βοήθεια είχαν προσφέρει εκτός από την Κ.Ε.Δ.Κ.Ε, που είχε την πρώτη ευθύνη της οργάνωσης και τον συντονισμό. τα Υπουργεία Υγείας, Πρόνοιας και Παιδείας, μέσω των κατά τόπους ιατρών των κέντρων υγείας, των δασκάλων και καθηγητών αλλά και των κοινωνικών λειτουργών για κυρίως ψυχολογική υποστήριξη καθώς επίσης και ο Ερυθρός Σταυρός Ελλάδος και Σερβίας.

Τώρα το πρόγραμμα αυτό πρέπει να διαμορφωθεί διαφορετικά για να πετύχουμε τον επιθυμητό στόχο. Τότε τα παιδιά ήρθαν από τις εμπόλεμες περιοχές της Σερβίας έχοντας την έγκριση της Σερβικής κυβέρνησης. Σήμερα δεν είμαι σίγουρος ότι μπορούμε να ρισκάρουμε την επανάληψη της ίδιας διαδρομής από το Χαλέπι ή την Βαγδάτη. Για το λόγο αυτό προτείνω να εξετάσουμε πως μπορούμε να προσφέρουμε μια οικογενειακή ζεστασιά και στοργή στα προσφυγόπουλα, που σώθηκαν από τον άθλιο πόλεμο, την φουρτουνιασμένη θάλασσα και τους εμπόρους ψυχών και σωμάτων και τα οποία βρίσκονται ήδη στην Ελλάδα χωρίς γονείς.

Είναι επείγουσα ανάγκη να τα βοηθήσουμε, να σβήσουν τον εφιάλτη του πολέμου και του θανάτου από την πληγωμένη παιδική τους ψυχή, έστω και για ένα λογικό χρονικό διάστημα, έστω και προσωρινά όπως τότε!

Εάν σκεφτούμε πως στη χώρα μας έχουμε 325 δήμους και κάθε οργανισμός τοπικής αυτοδιοίκησης έχει την δυνατότητα μέσω πάντα των οικείων οικογενειών να φιλοξενήσει τουλάχιστον 3 παιδιά είμαστε έτοιμοι να βοηθήσουμε περίπου 1000 παιδιά. Βέβαια οι μεγάλες πόλεις μπορούν να φιλοξενήσουν περισσότερα!

Είμαι βέβαιος ότι όλοι μας έχουμε το καθήκον να ανταποκριθούμε θετικά σε αυτό το κάλεσμα,  διαφορετικά θα το έχουμε στη συνείδηση μας.

ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΚΑΠΟΤΕ ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΓΓΟΝΙΑ

ΣΠΥΡΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ

τέως δήμαρχος Ιθάκης 1975-1995

τέως μέλος Δ.Σ Κ.Ε.Δ.Κ.Ε 1990-1994