Ο ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΒΕΡΥΚΙΟΣ ΕΞ ΙΘΑΚΗΣ ΚΑΙ Η ΠΛΗΜΜΥΡΑ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ ΤΟ 1883

Δημοσιεύουμε ένα ενδιαφέρoν κείμενο από το περιοδικό ΕΣΠΕΡΟΣ που αναφέρεται στη πλημμύρα της ΛΑΡΙΣΑΣ το 1883. Ένας νέος θιακός ο Διονύσιος Βερύκιος απ’ το νησί μας έσωσε περισσότερες από 200 “ψυχές”. (Διατηρούμε την γλώσσα του παραπάνω περιοδικού).
«Εν τω υπ’ αρ. 64 τεύχει του Εσπέρου, δημοσιεύσαντες εικόνας περί της καταστρεπτικής εν Λαρίσση πλημμύρας, είπομεν οτι ανήρ γενναίος και πλήρης αυταπαρνήσεως έσωσε δια της λέμβου του πολλούς ναυαγούς, προκινδυνεύσας την ιδίαν αυτού ζωήν. Ήδη δε συν τω ονόματι αυτού δημοσιεύομεν και την εικόνα. Ο νέος Διονύσιος Βερύκιος εξ Ιθάκης έσωσε κατά την κάτωθεν επιστολήν αξιοτίμου φίλου ουχί 200, ως ελέγετο, αλλά πολύ περισσοτέρας ψυχάς. Τοιαύτη πράξις είναι παντός επαίνου ανωτέρα και χαίρομεν από καρίας οτι ευρέθη πάλιν Έλλην να εκτελέση αυτήν, τοσούτω μάλλον καθ’ όσον εκτελών αυτήν ούτε εις δόξαν απέβλεπεν ούτε εις άλλο συμφέρον, αλλά μόνον εις την εξάσκησιν όντως χριστιανικής φιλανθρωπίας. Δίκαιον είναι ου μόνον η Κυβέρνησις ημών ν’ ανταμείψη τον ευεργέτην τούτον, αλλά και ο δήμος της Λαρίσσης, ο αμέσως υπ’ αυτού ευεργετηθείς, να εκφράση αυτώ την ευγνωμοσύνην του».
Ιδού της επιστολής η περικοπή.
«Ο τοσούτον αφιλοκερδώς και γενναίως ριψοκινδυνεύσας είναι ο νέος Διονύσιος Βερύκιος εκ Ιθάκης, ναυτικός, όστις προ έτους μεταβάς προς εγκατάστασιν εις Λάρισαν και ιδών πλεύσιμον τον Πηνειόν κατεσκεύασε λέμβον, ήτις μετά μήνα από του καταρτισμού της επέπρωτο να γείνη ουτωσί σωτηρία. Διότι καθ’ ην ώραν εν τω φρικαλέω εκείνο σκότει, ότε κατεκλύζετο άπασα η πόλις Λαρίσσης και ιδία η συνοικία Παράσχου, και απόλλυντο τόσοι απηλπισμένοι εν γοεραίς φωναίς κράζοντες βοήθειαν, ούτος συνέλαβε την ιδέαν με προφανή της ζωής του κίνδυνον να σώσει μόνος δια της λέμβου του τους εν τη συνοικία εκείνη πνιγομένους, και το κατώρθωσε σώσας πλέον των 600 εν οις βρέφη και ασθενείς, ους επ’ ώμων έφερεν ίνα τοποθετήσε επί της λέμβου! Ο Νομάρχης την επιούσαν ετηλεγράφησεν εις την Κυβέρνησιν περί του γεγονότος τούτου, όπερ εφείλκυσε τον θαυμασμόν απάντων».

Η ΠΛΗΜΜΥΡΑ ΕΝ ΛΑΡΙΣΣΗ
Υπάρχουσιν εν τω κόσμω στιγμαί, καθ’ άς ο άνθρωπος, ο αλαζών και υπερόπτης άνθρωπος, ο επί τη ευφυΐα και παντοδυναμία αυτού επαιρώμενος, εννοεί οτι είναι ον ανίσχυρον και ασθενές, κόκκος άμμου εν τη απέραντω του Σύμπαντος εκτάσει. Τοιαύται στιγμαί είναι και εκείναι, καθ’ άς το ύδωρ, το άριστον και ενεργετικόν στοιχείον, εν μανιώδει και φοβερά ορμή εμφανίζεται ημίν, καθ’ άς καθίσταται εχθρός αμείλικτος και αδάμαστος, τα πάντα ενώπιόν του καταρρίπτων, καθ’ άς οι ποταμοί και οι ρύακες γίνονται χείμαρροι ορμητικοί, ουδένα φραγμόν γνωρίζοντες, ουδένα δεχόμενοι περιορισμόν. Εφέτος και ο ήρεμος και ειρηνικός Πηνειός, ο ποταμός της Θεσσαλίας, απέδειξε τι δύναται εν τη ορμή αυτού. Πλημμυρήσας εκ των επανειλημμένων του φθινοπώρου βροχών κατέκλυσε μέγα μέρος της Θεσσαλικής πεδιάδος και εν Λαρίσση πολλάς επήνεγκε ζημίας. Εκ των διαφόρων Ελληνικών εφημερίδων εγνώσθησαν ήδη πάντα τα κατά το επισυμβάν τούτο δυστύχημα. Τα τοιαύτα δυστυχήματα συμβαίνουσι συχνάκις εν άλλαις χώραις, και είναι πάντοτε λυπηρά. Όταν όμως συμβαίνωσιν εν τη πατρίδι ημών, συγκινούσιν ημάς τους Έλληνας πολύ περισσότερον και κινούσιν την υπέρ των δεινοπαθούντων αδελφών συμπάθειαν ημών. Εν Λαρίσση πολλαί μεν οικίαι κατέρρευσαν, πλείσται όσαι δε κατέστησαν ετοιμμόροποι. Οτι τα ανθρώπινα θύματα ήσαν σχετικώς ολιγάριθμα, τούτο οφείλεται κυρίως εις την γνωστήν γενναιότητα και αυταπάρνησιν της εκεί φρουράς, ήτις δι’ όλων των μέσων επροσπάθησε να έλθη αντιλήπτωρ κατά τας φοβεράς στιγμάς. Αναφέρεται οτι δεκανεύς τις του πεζικού επί μικράς λέμβου εξετέλεσε, με προφανή της ζωής του κίνδυνον, 25 πλόας και έσωσε πλέον τους 200 ναυαγών! Λυπούμεθα μη δυνηθέντες να μάθωμεν το όνομα του γενναίου τούτου στρατιώτου, όστις εξετέλεσε πράξιν, ην ουδέ το ανώτατον των παρασήμων δύναται επαξίως ν’ ανταμείψη. Βλάβην υπέστη σημαντικήν εκ της πλημμύρας και η κατασκευαζομένη μεταξύ Βώλου και Λαρίσσης σιδηροδρομική γραμμή, ης τα εγκαίνια ανεβλήθησαν ως εκ τούτου.
Άμα τω πολλώ ακούσματι του δυστυχήματος έσπευσεν η Ελληνική Κυβέρνησις μετά ζήλου αξιεπαίνου εις βοήθειαν των παθόντων. Εσυστήθη δε και Επιτροπή, ήτις δέχεται τας απανταχού, και εντός του κράτους και εν ταις ελληνικαίς αποικίαις, ενεργουμένας συνεισφοράς. Γενναίως έσπευσαν αι ελληνικαί κοινότητες εις βοήθειαν, διεκρίθη δε η εν Τεργέστη κοινότης, ήτις συνεισέφερεν υπέρ των δυστυχών της Θεσσαλίας πλέον των 20 χιλ. φράγκων. Αλλά και ιδιώται δεν ώκνησαν να προσέλθωσιν αντιλήπτωρες. Ούτως ο επί αγαθοεργεία πάντοτε διακρινόμενος μεγάτιμος Έλλην, κ. Κωνσταντίνος Ζάππας προσέφερεν εις την Επιτροπήν αυθορμήτως χίλια φράγκα. Δεν αμφιβάλλομεν δε οτι πας Έλλην πάσης τάξεως και όπου γης ευρίσκεται θέλει προθύμως προσφέρει τον οβολόν του εις την Επιτροπήν, ήτις και θερμήν απηύθυνεν ήδη προς τούτο έκκλησιν. Εν τοιαύταις στιγμαίς θεομηνίας η γενναιοδωρία επιβάλλεται εις πάντας ανεξαιρέτως τους ανθρώπους. Διότι αν και μέχρι τούδε λίαν φιλοτίμως, ως είπομεν, προσεφέρθησαν βοήθειαι, μ’ όλον τούτο αι ζημίαι είναι τόσον μεγάλαι, και η ανάγκη τοσαύτη, ώστε πάσα χρηματική συνεισφορά συντελεί εις ανακούφισιν των δυστυχών θυμάτων.
Λαβόντες εξ Ελλάδος φωτογραφίας τινάς παριστώσας την πλημμύραν εν Λαρίσση και ληφθείσας επιτοπίως, προθύμως εσπεύσαμεν να παρασκευάσωμεν τας σήμερον δημοσιευμένας δύο εικόνας, ων η μεν παριστά την πλημμύραν, η δε την μετά την αποχώρησιν των υδάτων καταστροφήν. Βεβαίως εν τη εικόνι μέρος μόνον της φρικώδους σκηνής είναι δυνατόν να παραστηθή, ουχ ήττον όμως ζωηροτέραν εμποιεί εντύπωσιν η εικών ή απλή τις αφήγησις και περιγραφή.