Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΣ
Σαν τη μνήμη που γεράζει και κονταίνει, σαν το νερό που εξατμίζεται και λιγοστεύει και γίνεται λεκές…
Λιγότεροι άνθρωποι, λιγότερα ανοιχτά παράθυρα, λιγότερα φώτα στα σπίτια , μικρότερες παρέες, κουβέντες, περισσότερο σκοτάδι τα βράδια.
Για μας που μας καλοτυχιζουν “ελαφρά” οι επισκέπτες επειδή ζούμε μόνιμα στην Ιθάκη, ο κάθε χρόνος μας έρχεται πιο απειλητικός.
Έτσι λοιπόν, από χρόνια πριν, κάθε χειμώνα, φτιάχνουμε ζωή με πράγματα μικρά που γίνονται με τον κόπο μας μεγάλα και μας κρατάνε μαζί. Πράγματα που γεννούν παρέες, σχέσεις, αναμνήσεις, στόχους και πολιτισμό. Που ανοίγουν παράθυρα, ανάβουν φώτα και φέρνουν νέους ανθρώπους κοντά μας. Κλωστές που μας δένουν όπως έγραψε η Γιώτα στις “Γυναίκες της Ιθάκης”.
Έτσι στήθηκε η χορωδία, ο κρυμμένος θησαυρός, η μαντολινάτα, το “χορευτικό”, το θέατρο, οι μουσικές εκδηλώσεις και κοντά σ’ αυτά, γεννήθηκαν φιλίες, έρωτες, φωτογραφίες, όνειρα, παρέες, αναμνήσεις, αγκαλιές, τσιμπούσια, γκρίνιες, βραδιές με τραγούδι, που μαζί με τις μεγάλες γιορτές του χειμώνα ζεσταίνουν καρδιές και κρατάνε τη μοναξιά στο κατώφλι…
Ταξίδια γνώσης , κομψοτεχνήματα όπως πολύ ωραία γράφει σήμερα ο φίλος ο Βασίλης στο σχόλιο του για την αναβολή της φετινής θεατρικής παράστασης του Φορκυνα με το έργο του Ιακ. Καμπανέλλη “Το μεγάλο μας Τσίρκο”.
Φέτος λοιπόν συνέβη αυτό που μέρες τώρα “μας τριγύριζε” !
Ήρθε η απειλή του Κορωνοιου και η εντολή για αναβολή κάθε εκδήλωσης κοινού για αποφυγή επέκτασης της επιδημίας.
Και μια βδομάδα πριν την πρεμιέρα χτες τα μαζέψαμε.
Τα υπέροχα σκηνικά του Μάκη, τους δράκους, τα κουστούμια , τα ρούχα και τα καπέλα της Τομης, τις φιγούρες του Καραγκιόζη, την γκιλοτίνα μου, τα πανιά, τα πάνω της διαδήλωσης, τα όπλα του Περιχαρου, το σερβίτσιο του Αλέξανδρου, τις ασπίδες και τα λουλούδια του Γιάννη, τα ματωμένα ρούχα της Πιστουλας, τα όργανα του Βαγγέλη, του Σπύρου, του Σταύρου και του Γιώργου, τα τοπία της Κωνσταντίνας και της Ιωάννας, τα καλούδια της Μαρίας και της Δοσιας, τους ήχους του Ξυλούρη, τις γκλίτσες του Μιχάλη τα σκίτσα της Ματίνας, τα ραφτικά του Τάσου, τη ραπτομηχανή και τις τουαλέτες της Μίνας, τις στολές του Λουκά τα εργαλεία, τις κατασκευές τα όνειρα και την επιμονή του Περικλή και όλων μας.
Κρίμα!
Έτσι πρέπει να γίνει και έτσι θα γίνει γιατί δεν παίζουμε με την ευθύνη…
Να’μαστε καλά όλοι, να περάσει η μπόρα και το Μεγάλο μας Τσίρκο θαρθει στην Ιθάκη… Μεγάλο Τσίρκο στα χρόνια του Κορονοιου… κάτι σαν τον Έρωτα στα χρόνια της Χολέρας!
ΜΑΣΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΙΟΣ
