ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΛΗΤΕΙΑ
Θα ήταν πολύ δύσκολο, έως αδύνατο, να αμφισβητήσει κάποιος το γεγονός πως δεν ζούμε σε μια ευνομούμενη πολιτεία. Αυτό, βάσει του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος είναι πρακτικά αδύνατο και θεωρητικά αστείο να το υποστηρίξει κανείς αφού ο φιλελευθερισμός έχει περίτρανα αποδειχθεί εχθρός της Δημοκρατίας. Πυλώνες της δημοκρατικής ιδέας είναι η ισότητα και η ισονομία, θέσεις που αυτόματα καταργούνται μέσα στην ανήθικη φιλοσοφία της ζούγκλας που βρίσκεται στη βάση της οικονομικής – πολιτικής θεωρίας του φιλελευθερισμού και δη του νέο-φιλελευθερισμού. Η “ελευθερία” που επικαλείται ο νεο-φιλελεύθερος δεν είναι παρά μια απάτη αφού απλά μεταφράζεται σε “δίκαιο της πυγμής του ισχυρού”. Από την εποχή των Άνταμ Σμιθ, Κεναί, Τυργκό έως τον Κενσιανισμό και τις “έξυπνες” οικονομικές θεωρίες – θεωρία παιγνίων -, ο καπιταλισμός προσπάθησε να μπολιάσει τα δημοκρατικά ιδεώδη με την ανηθικότητα του οικονομικού φιλελευθερισμού και να πείσει πως καπιταλισμός-φιλελευθερισμός και δημοκρατία μπορούν να συνυπάρξουν ανερυθρίαστα. ΑΠΕΤΥΧΕ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ. Ο καπιταλισμός και ο φιλελευθερισμός αποδείχθηκαν επίσημοι εχθροί των δημοκρατικών ιδεωδών, εχθροί, δηλαδή, μιας ευνομούμενης πολιτείας. Όταν μια πολιτεία δεν είναι στην πράξη δημοκρατική δεν μπορεί να είναι ευνομούμενη.
Παρ’ όλα αυτά, όπως αποδεικνύει ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του, ο πολίτης αποτελεί το βασικό στοιχείο της πολιτείας και, εν μέρει, πέρα από το πολιτικό σύστημα δύναται να καθορίζει ο ίδιος τοπικά ή γενικά, λίγο ή πολύ, τον τρόπο ή τους τρόπους διαβίωσης και, επιπλέον, να φέρει την ευθύνη άλλοτε λίγο, άλλοτε πολύ και άλλοτε εξ’ολοκλήρου της συμπεριφοράς του δίχως να δύναται να την δικαιολογήσει ψάχνοντας αιτίες.
Υπάρχουν δυο κατηγορίες πολιτών: αυτοί οι οποίοι απλά ονομάζονται έτσι επειδή διαθέτουν τα πολιτικά δικαιώματα και οι οποίοι είναι αδιάφοροι, απολιτίκ, εαυτούληδες, αμαθείς και εμπαθείς και έτοιμοι να πετάξουν την πέτρα του αναθέματος ταμπουρωμένοι πίσω από τον χαμαιλεοντισμό τους που τους προσφέρει μια παντελώς διάτρητη συνείδηση, μάλλον θα ήταν σωστό να μιλάμε για νοημοσύνη αφού η συνείδηση αποτελεί ίδιον του σκεπτόμενου Ανθρώπου. Από την άλλη υπάρχουν οι ευσυνείδητοι πολίτες τω ν οποίων πρωταρχικό μέλημα είναι η ειρηνική συνύπαρξη, ο σεβασμός στον συνάνθρωπο και κυρίως εκείνον που υφίσταται αδικία ή είναι αδύναμος να υπερασπιστεί τα δίκαιά του – παιδιά, ηλικιωμένοι κ.ο.κ. Αυτός πέρα από τα “δικά” του δίκια προσμετρά με ευλάβεια τα δίκια του συνανθρώπου.
Αυτές οι δυο κατηγορίες πολιτών είναι που δημιουργούν και τον ανάλογο πολιτικό πολιτισμό. Επειδή η πολιτική και οι πολιτικοί δεν είναι παρά επιλογή του πολίτη και η πολιτική και οι πολιτικοί είναι αυτή και αυτοί που κάθε φορά του αξίζουν. Είναι εύκολο να μιλάς για τα δικαιώματά σου, έστω κι αν αυτά έχουν τα μάτια και τα αυτιά τους στην τσέπη σου… Είναι όμως δύσκολο να κάνεις πράξη τις ανθρώπινες και ηθικές επιταγές απέναντι στον συνάνθρωπο θυσιάζοντας την στενότητα του υπαρξιακού εγωισμού σου. Αν δεν κοιτάξεις βαθιά μέσα στον συνάνθρωπο δεν θα μπορέσεις ποτέ να αγαπήσεις τον Άνθρωπο, δεν θα μπορέσεις να είσαι Πολίτης. Από την μια θα διεκδικείς – πως; – τα δικαιώματα του πολίτη ενώ θα είσαι απλά ένας πολιτικός αλήτης.
*Αυτό που έγινε αυτές τις μέρες με τα πλοία, δηλαδή αιφνιδιασμός, εκφοβισμός και εκβιασμός, υποβάλλοντας σε δυσκολίες και περιπέτειες τους συμπολίτες μας, λέγεται : Πολιτική αλητεία…
* Πρέπει να χαιρόμαστε που είμαστε τυχεροί να διαθέτουμε το ταχύπλοο θαλάσσιο ταχι, του Γιάννη του Τριτσαρόλη και να τον ευχαριστήσουμε που έχει την ευγενική καλοσύνη να έρχεται και στο Κιόνι και επιπλέον, αφού απολαμβάνει τις καλύτερες μαρτυρίες από τους ταξιδιώτες. Καλά ταξίδια Γιάννη !
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΣ
