ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΣ: ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΑΠΕΜΠΟΛΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΟΡΑΜΑ, ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΔΙΚΑΙΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ…»
Οι έξι μήνες της προσπάθειας διακυβέρνησης του τόπου από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια πρόβα ενός οράματος, ενός ονείρου που αναμένει την πραγμάτωσή του. Δηλαδή τον επαναπροσδιορισμό και την επάνοδο όλων εκείνων των αξιών οι οποίες καταβαραθρώθηκαν από την παρακμή στην οποία οδήγησαν την κοινωνία οι κυβερνήσεις των τελευταίων 40 ετών.
Αυτό το όνειρο “παίχτηκε” πάνω σε μια σάπια σκηνή. Καμιά κυβέρνηση στο παρελθόν δεν πολεμήθηκε τόσο πολύ, έτσι λυσσαλέα, από τα κέντρα της διαφθοράς, των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, ξένων και εγχώριων και των πολιτικών εκπροσώπων τους. Σκληρή και ανελέητη υπήρξε η γκεμπελική προπαγάνδα των καναλαρχών, αδίστακτη και απάνθρωπη η στάση των Ευρωπαίων απέναντι σ’ αυτήν και τον ελληνικό λαό. Οι λόγοι ευνόητοι: ήταν μια κυβέρνηση που εκπροσωπούσε την γενική βούληση για την απελευθέρωση και την αποκατάσταση της δημοκρατίας, την επανάκτηση της τρωθείσας αξιοπρέπειας και της καταρρακωμένης περηφάνιας του ελληνικού κόσμου, την επανατοποθέτηση στην πρώτη γραμμή της κοινωνίας των αξιών που έχουν πληγεί καίρια μέσα στην πολιτιστική παρακμή, την ανάστασή τους και την επιτακτική ανάγκη να λάβουν ξανά μορφή και ορισμό, το πραγματικό τους νόημα στο κοινωνικό γίγνεσθαι,η αλληλεγγύη, ο σεβασμός, η κοινωνική δικαιοσύνη, η αξιοκρατία, η ισότητα και ισονομία.
Την περίοδο των έξι μηνών, παρά το γεγονός πως η κυβέρνηση είχε αφιερωθεί στην σκληρή διαπραγμάτευση με τους δανειστές, εντούτοις, έγιναν βήματα ενδεικτικά της βούλησης του ΣΥΡΙΖΑ για τις αλλαγές σχεδόν σε όλους τους τομείς των κοινωνικών δραστηριοτήτων. Σαφώς, θα ήταν παράλογο να αναζητήσει κάποιος ολοκληρωμένο έργο μέσα σε αυτό το ελάχιστο διάστημα και υπό τις συνθήκες που προσπαθούσε να λειτουργήσει η κυβέρνηση. Όμως, κατάφερε να δώσει το στίγμα της κοινωνικής διάστασης της πολιτικής που στοχεύει να πραγματοποιήσει. Ενδεικτικό υπήρξε το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση.
Φίλοι και φίλες
Φτάσαμε στην 5η Ιουλίου ημέρα η οποία θα καταγραφεί από τους ιστορικούς του μέλλοντος ως μεταίχμιο στην πολιτική ιστορία του τόπου μόνο και μόνο επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ με το δημοψήφισμα τόλμησε να αμφισβητήσει το σύνολο της οικονομικής και πολιτικής στάσης και συμπεριφοράς του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, να προβληματίσει τους ευρωπαϊκούς λαούς και με αυτό επανέφερε στο προσκήνιο το βασικό ερώτημα: “Ποια Ευρώπη θέλουμε; “.
Αμφισβητήθηκε για πρώτη φορά η κυριαρχία των αθέμιτων συμφερόντων, η κυριαρχία των ανήθικων τραπεζιτών και της αμαρτωλής άρχουσας τάξης.
Ο λαός βροντοφώναξε “όχι” και εμείς που οδηγήσαμε σε αυτό κατηγορούμαστε ότι το μετατρέψαμε με ευκολία σε “ναι”. Κατηγορούμαστε ότι συνθηκολογήσαμε, ότι μεταλλαχτήκαμε ιδεολογικά έτσι που συνεχίζουμε να εξυπηρετούμε ό,τι πριν από λίγο καιρό είχαμε αποκηρύξει μετά βδελυγμίας και πολεμούσαμε με σθένος.
Αγαπητοί φίλοι, δεν συνθηκολογήσαμε… Άλλωστε, πως θα μπορούσε να συμβεί κάτι παρόμοιο αφού αντιτίθεται σε ό,τι πρεσβεύουμε και δεν συνάδει με την πολιτική μας φιλοσοφία. Φίλοι και φίλες προχωρήσαμε σε μια στρατηγική υποχώρηση … Επαναλαμβάνω, σε στρατηγική υποχώρηση. Γιατί ; Αξίζει να προσεγγίσουμε΄, έστω επιδερμικά, μερικούς καθοριστικούς παράγοντες που αποτέλεσαν και αποτελούν, προς το παρόν, ανυπέρβλητα εμπόδια που μας υποχρεώνουν να συμπεριφερθούμε πραγματιστικά, ρεαλιστικά. Η γεωπολιτική θέση της χώρας. Βρισκόμαστε στο σταυροδρόμι μιας περιοχής που βρίθει από εκρηκτικά ζητήματα : η Μέση Ανατολή φλέγεται, υφέρπει, πάντα, η ανησυχία αναφορικά με τις βλέψεις της γείτονος Τουρκίας, τα Βαλκάνια μοιάζουν, πάντα, ένα καζάνι που σιγοβράζει επικίνδυνα και σε αυτά προστίθενται παλιά και νέα προβλήματα που ανακύπτουν, όπως είναι τα συγκρουόμενα συμφέροντα στην περιοχή των μεγάλων δυνάμεων και το προσφυγικό. Είναι τόσο σπουδαία η γεωπολιτική σημασία της χώρας που ενώ στο μέλλον θα μπορούσε να αποτελέσει παράγοντα ανάπτυξης την δεδομένη χρονική στιγμή αποτελεί άκρως επικίνδυνο πεδίο εξελίξεων.
Εκεί που αποταθήκαμε για συμπαράσταση βρήκαμε πόρτες κλειστές, επειδή, όπως λέει ο Σολωμός στον Εθνικό Ύμνο : “… δεν είν’ εύκολες οι θύρες όταν η χρεία τες κουρταλεί… ” Έπειτα ήρθε η οικονομική ασφυξία στην οποία μας υπέβαλαν οι δανειστές οδηγώντας στο capital control εν μέσω τουριστικής περιόδου γνωρίζοντας πως ο τουρισμός αποτελεί την μόνη βαριά βιομηχανία της χώρας. Ας φανταστούμε την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία την ώρα που ο μισός πληθυσμός της χώρας περιμένει να κερδίσει λίγα χρήματα και ουσιαστικά όχι για να ζήσει αλλά απλά να επιβιώσει. Η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία θα έπληττε τον φτωχό κόσμο και βεβαίως όχι εκείνους που τα έχουν. Θα μπορούσα να αναφερθώ σε πολλούς άλλους ανασταλτικούς παράγοντες, οι οποίοι εντάσσονται στην δεινή πραγματικότητα και δεν αποτελούν κινδυνολογία, που μας οδήγησαν στην στρατηγική υποχώρηση, όπως η απειλή του διχασμού, η ανθρωπιστική κρίση κ.ο.κ
Η στρατηγική αυτή υποχώρηση κάποια στιγμή, νομοτελειακά, θα λάβει την μορφή της αντεπίθεσης. Όμως ως τότε οφείλουμε να προσπαθήσουμε σθεναρά να θέσουμε τις βάσεις για να το κατορθώσουμε χωρίς να μετατραπούμε σε ριψάσπιδες. Οφείλουμε να φέρνουμε όλο και πιο κοντά την κοινωνική δικαιοσύνη με τον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας σε όλους τους τομείς. Να πατάξουμε την λερναία Ύδρα της διαφθοράς, να επαναφέρουμε δραστικά την αξιοκρατία. Δεν παραδοθήκαμε. Κανείς δεν μπορεί να τα κάνει όλα εδώ και τώρα αλλά, από το να κάθεσαι και να καταριέσαι το σκοτάδι, όπως κάνουν οι ιδεολογικά “καθαροί”, είναι καλύτερα να ανάψεις έστω ένα κερί.
Δεν έχουμε το δικαίωμα να απεμπολήσουμε το όραμα, το όνειρο μιας δίκαιης κοινωνίας που θα έχει στο κέντρο ως υπέρτατη αξία τον Άνθρωπο. Είναι ώρα ευθύνης απέναντι στην ιστορία μας ως άτομα, σαν γονείς, σαν δάσκαλοι, σαν άνθρωποι του μόχθου, σαν πατριώτες. Ας κινητοποιηθούμε, ας αναλάβουμε την ευθύνη όχι μόνο ατομικά αλλά σαν ενιαίο σύνολο που μας ενώνει η διακαής επιθυμία μας για ένα καλύτερο αύριο, για έναν καλύτερο κόσμο.
Σας ευχαριστώ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Γ. ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΣ
Υποψήφιος Βουλευτης με τον ΣΥΡΙΖΑ
Στο νομό Κεφαλονιάς
