Τ Α  Θ Ι Α Κ Α  Π Α Ν Η Γ Υ Ρ Ι Α

Κάθε καλοκαίρι, όλοι οι Θιακοί περιμένουμε πώς και πώς τα πανηγύρια στα χωριά μας. Να πάρουμε γνώριμα μονοπάτια, να προσκυνήσουμε στα εξωκκλήσια μας και τις Ενορίες μας, να βάλουμε κερί «τάμα» και «ευχαριστώ» και να προσκυνήσουμε τις άγιες εικόνες μας. Και το βράδυ, στις πλατείες, να ξανασμίξουμε! Να ακούσουμε τον Γιάννη, τον Μάκη, τον Βαγγέλη και τον Τάσο, να φέρουμε τις βόλτες μας. Να συγκινηθούν οι μεγαλύτεροι θυμούμενοι τα παλιά, να γνωριστούν τα νεότερα Θιακόπουλα να «κάμουνε μαγιά» που έλεγε η νόνα μου.

Κυλάει ο χρόνος, σαν το νερό, παρασέρνοντας αναμνήσεις, φιγούρες, γλέντια και τραγούδια.

Κάποιοι όμως, πρωταγωνιστές σε μια άλλη ρομαντική και αγνή εποχή, άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους, με την έντονη προσωπικότητά τους και το αστείρευτο κέφι τους για ζωή.

Σε κάποια από αυτά τα αγαπημένα πρόσωπα, είναι αφιερωμένο το παρακάτω ποίημα. Έχει γραφτεί πριν χρόνια, από νοσταλγό εκείνης της εποχής, μετά από ένα πανηγύρι, απ’ το οποίο… λείπανε πολλοί!

Τ Α  Θ Ι Α Κ Α  Π Α Ν Η Γ Υ Ρ Ι Α

ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ!

Στο πανηγύρι του Σταυρού τα παλικάρια του χωριού,

με τις γοργόνες του νησιού περίχαρ’ ανταμώνουν,

Αναγαλλιάζουν οι καρδιές, γλεντούνε ξεφαντώνουν,

Λαούτα ντέφια και βιολιά, μπάλοι και Καλαματιανά!

Απόψε ο μήνας έχει εννιά! Ρίξε Βαγγέλη μια πενιά!

το Χάρο να ζαλίσεις! Χίλια χρόνια να ζήσεις!

Παίξε μας Κώστα, να χαρείς τούτο το χώμα που πατείς!

Τρίζει τριγύρω όλη η γης κι εκειός ο πρωτοχορευτής,

μου ‘χει φωτιές ανάψει, τα σωθικά μου κάψει!

Παίξε μας Σπύρο μερακλή! Τούτ’ η καρδιά μου η παλαβή,

θέλει απόψε να πνιγεί μεσ’ σε θιακό γλυκό κρασί.

Και στου μεθιού τη ζάλη, ας πάνε όλα χαλάλι!

Σπάσε τ’ ακόρντα ορέ Κωστή, κι εσύ τα τέλια σου Στρατή,

Χορεύει πρώτη η Σταθή κι εκειός ο μόρτης παρεκεί,

Νιώθει πως τρέμει η πλάση! Το νου του έχει χάσει!

Γλεντούνε νιοί, γλεντούνε νιές κι έχει κι ο κάπελας χαρές,

Που η μαυρομάτα του μαθές, πετάει τριγύρω της φωτιές

που σβήνουν με παραγγελιές κι οι τσέπες μένουν άδειες!

Ο Μάσος με την πίπα του φυσά έξω την πίκρα του

Κι έχει ρακί στα δίπλα του πληγή μέσα στα στήθια του!

Για να χορέψει δεν μπορεί, τα περασμένα αναπολεί!

– Άντε κυρ Μάσο μια και δυό! Δεν έχει ο πόνος τελειωμό

Ξέχασε κάθε σου καημό σήκω και πιάσε το χορό!

Πιές και το ποτηράκι να φύγει το φαρμάκι!

Κι εσύ βρε Σπύρο Μπάερα, σου στρώνω χίλια τάλαρα

απάνου να χορέψεις κι όλους να μας μαγέψεις!

Σήκω να φέρεις δυό στροφές! Δεν ήσουν χθες! Ούτε προχθές..

Παίξε Μεμά μου το βιολί, να σπάσει και να λιγωθεί

και η καρδιά η πιο σκληρή, με τα γλυκά σου ντορεμί

να βουβαθούν τ’ αηδόνια! Αχ φεύγουνε τα χρόνια!

Πέστα Βαγγέλη, λάλα το! Κι εσύ βρε Δήμο βάρατο,

Σπάσ’ το το οργανέτο! Φέρτε διπλό και σκέτο!

Κι έχω μεγάλο ντέρτι! Βαράτε ορέ το ντέφι!

Ν’ ακούσει και να μαγευτεί ο χρόνος, μήπως και σταθεί!

Μια στάλα είναι η ζωή κι αυτή η πιότερη πικρή!

Και άμα υπάρχει κι άλλη, έτσι τη θέλω πάλι!!!

Μαρία Δέλτα

Τα πρόσωπα που αναφέρονται στο ποίημα ήταν από τους πρωταγωνιστές τα παλαιότερα χρόνια, στα πανηγύρια της Ιθάκης μας. Μουσικοί και διασκεδαστές, άλλοι «σπουδαγμένοι» που ήξεραν να διαβάζουν νότες, άλλοι «εμπειρικοί»!

Κεφάτοι άνθρωποι! Άνθρωποι που ήξεραν να δίνουν την ψυχή τους, και το έκαναν!

Τη μοίρασαν απλόχερα, μέσα από τη μουσική τους! Μέσα από το τραγούδι τους και το χορό τους.

Και κατάφεραν να νικήσουν το χρόνο, περνώντας στη μνήμη και στις καρδιές μας για πάντα!

Βαγγέλης Γκέλας, Σπύρος Γεωργουλής, Στράτος Βαρβαρήγος, Κώτσος Παίζης, Γεράσιμος Ραυτόπουλος, Μάσος Δευτεραίος (Μποκολής), Σπύρος Μπάερας (Βαρβαρήγος), Μεμάς Μαυροκέφαλος, … και άλλοι, κι άλλοι πολλοί…

Από «Τα ΝΕΑ ΤΗΣ ΙΘΑΚΗΣ»

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.