ΤΙΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΤΙΣ ΘΕΣ, ΤΟ «ΟΧΙ» ΤΟ ΦΟΒΑΣΑΙ

Ποτέ δεν μου άρεσαν οι παρελάσεις. Τις βαριόμουνα από μαθητής, τότε που περνάγαμε στην Αγίου Ανδρέου στην Πάτρα, για να χαιρετίσουμε, που λέει ο λόγος, τον τότε υπουργό Εσωτερικών Κωστή Στεφανόπουλο και άλλους επιφανείς των ηρωικών ελληνικών seventies και πρώιμων eighties. Άς μην μιλήσω για την εμπειρία μου την στρατιωτική στο Βαθύ της Σάμου του Λεβάντε και δύο φορές μάλιστα…. Βαριόμουν τους φοβερούς ρήτορες, τόσο τους τηλεοπτικούς όσον και τους από εξέδρας, που κατακεραύνωναν τους ανάλογα με την επέτειο εχθρούς μας (πότε τους Ιταλούς – Γερμανούς χωρίς όμως να λένε κουβέντα για την Εθνική Αντίσταση, πότε τους Τούρκους και τους Αλβανούς, πότε τους Άγγλους και τους Ενετούς) και με έκαναν να σκέπτομαι «μα καλά, κανένας ποτέ δεν μας χώνεψε;». Μεγαλώνοντας χαιρόμουν για τα παιδιά που περνούσαν γρήγορα εμπρός μας σάν τα καημένα τα νιάτα που και αυτά γρήγορα περνούν, όπως είχε εύστοχα σχολιάσει συμπατριώτης μας, αλλά παράλληλα στεναχωριόμουν να τα βλέπω να εκτελούν στρατιωτικής έμπνευσης παραγγέλματα , προετοιμαζόμενα εν αγνοία τους να γίνουν πειθήνιοι καταναλωτές και όχι σκεπτόμενοι πολίτες. Θεωρούσα ακόμα και την Φιλαρμονική εγκλωβισμένη να παιανίζει μόνο μάρς και να μην μπορεί να εκδηλώσει το ταλέντο της σε άλλα είδη όπως ευτυχώς κάνει τώρα.

Και κάποια στιγμή, προ ετών, σε συζήτηση με φίλους, πήρα θέση και εξέφρασα την άποψή μου να καταργηθούν αυτά τα μεταξικά υπολείμματα και να αλλάξει ο τρόπος εορτασμού των εθνικών επετείων που βεβαίως και πρέπει να εορτάζονται, αλλά με άλλους τρόπους.

Ποιος είδε τους τζάμπα εθνικόφρονες και δεν τους φοβήθηκε… Δεν με είπαν εθνοπροδότη, το ομολογώ, αλλά με κατηγόρησαν για πολλά και διάφορα, για το ότι έτσι θα μας φάνε οι Τούρκοι, για το ότι θα χάσουμε τα ιερά και τα όσιά μας και άλλα πολλά και ωραία.

Και τώρα λεβέντη μου που για πρώτη (και μπορεί και τελευταία) φορά στην ζωή σου έχεις την ευκαιρία να πεις ένα ΟΧΙ, έστω και κολοβό, εσύ μουδιάζεις, φοβάσαι και βάζεις τον Κώστα Πρέκα να σου φυλάει τα ΑΤΜ, με τον ηρωισμό που αξίζει στις χαζοταινίες του Τζαίημς Πάρις και κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις το διακύβευμα που θάλεγαν και οι ευρωλάγνοι.

Δεν θα σου υποδείξω, ούτε βέβαια θα σου επιβάλλω το πώς και με ποιους θα ζήσεις, αλλά επειδή ζείς ανάμεσά μας και επηρεάζεις και την δική μου τη ζωή, θα προσπαθήσω μέχρι θανάτου (φυσιολογικού και όχι βίαιου) να σου αλλάξω γνώμη.

Ματαιοπονώ, το ξέρω, αλλά θα προσπαθήσω και όπου βγεί……

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΑΦΛΑΜΠΑΣ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.